Watta Day... =!

This must be a tiring day.

Super late na ako nagising kanina, mga alas dose na ng tanghali. Late na din kasi ako natulog kagabi (3am na). Insomniac eh. Ayun pagkagising na pagkagising, PC kaagad ang tinutukan kumain at nagpunta ng Sm. Actually, introduction lang ito, ang gusto kong i-blog ay yung nangyari kanina sa SM. Ayun nga, ang daming tao. Di mu talaga aakalain na naghihirap ang mga tao sa Pilipinas. Madami pa ring hindi makatiis mag-shopping. Akalain mo ba namang mahigit isang oras kaming pumila sa cashier. Super dami talagang tao. May nagbabanggaan na nga't lahat. Parang palengke sa sobrang kasikipan. Eh panu nga ba naman... huling araw na lang nga paghahanda para sa media noche.

Eto.. mag-aalauna na naman ng umaga. Di pa din ako dinadalaw ng antok kaya naisipan kong mag-blog... Haaaayy... paputol-putol pa connection ng net dito. Kainis.

Christmas Escapade

Christmas is Christmas... =)

errrr!!

pati fitting room natripan..haha

with my cousin and inaanak Zaila...

with my cousin Zaira

maH bRo.. Joel..

piz awt.. lAv Capz.. =)

harhar,, dine muna..
aww... eleven daw... yUmmY..

with my cousin ren-ren...

family pix ba toh??hehe. . (ren, zaira, tito zaldy, joel, zaila and me...)

Sanchez bulilits..
(iah, clarisse, allaissa, zaila and angelo)

Tita Nene in her daring pose =)

ako, tita nene, joel and iah...

with iah...=)

Christmas means Reunited

Dahil bakasyon at pasko,
nagplano kaming mag-reunion with my highschool friends...

Hayyy... kakapagod nung day na toh... 10pm na ko nakauwi... pero at least, I've enjoyed the trip.. Salamat to Analou, Hazel and Nephoj... Sana maulit ulit...=)

Here are the pictures:

with Jophen..

si Edward ko!!waah!!

Oh my Edward=)
yEh!! Ne-Yo Live in Manila sa Jan. 9.. Sayang di ako makakapunta..huhuh
sa grill house... adik eh... natapos na ung band..
pormal daw... pacute eh...

seaside... tambay to the max...

pumipila ako eh..

laki nung xmas tree..=)

fully booked... waahh... im a bookworm.

tagal kasi nila bcel kaya eto... napixur'pixur..

piz-awt.. Meli klismas..

harhar.. mga uranggutan..

nephoj?? ok ka lng?

shining... shimmering... splendid..

MOA.. the globe=)

Christmas in Our Hearts

With my cousin and inaanak Zaila...=)

Masaya...
Nakakamiss...
It's nice to be back to my hometown.

"Oy, ang laki mo na huh!" Aba! Si mutya pala to... dalaga na eh oh!" "Oh meh taga-Bicol pala dito... ang laki na eh."

Nakakarindi minsan... pero masarap sa pakiramdam. Parang kelan lang kasi nung huli kaming nakapag-Christmas dito. Nakakahiya nga minsan gumala kasi bawat makakasalubong ko eh namamangha. Haha! Ganun ba talaga yun?. Ayun, aabsent pa ko sa review namin para lang makapag-spend ng Christmas dito sa Ligtong. Haaayy...

Dati-rati, tuwing pasko, hindi mawawala ang bumisita sa mga ninong at ninang ko at humingi ng pamasko. Well... ayun, ngayon ni hindi ko na magawang mamasko (dalaga na eh) haha!


Anu ba yan.. Merry Christmas nalang sa lahat...

Ren, me, Zaila and Tita Nene

The Story of the Pencil

source: “Like the Flowing River” by Paulo Coelho

A boy was watching his grandmother write a letter. At one point he asked:

‘Are you writing a story about what we’ve done? Is it a story about me?’
His grandmother stopped writing her letter and said to her grandson:
I am writing about you, actually, but more important than the words is the pencil I’m using. I hope you will be like this pencil when you grow up.’

Intrigued, the boy looked at the pencil. It didn’t seem very special.
‘But it’s just like any other pencil I’ve ever seen!’

‘That depends on how you look at things. It has five qualities which, if you manage to hang on them, will make you a person who is always at peace with the world.’

‘First quality: you are capable of great things, but you must never forget that there is a hand guiding your steps. We call that hand God, and He always guides us according to His will.’
‘Second quality: now and then, I have to stop writing and use a sharpener. That makes the pencil suffer a little, but afterwards, he’s much sharper. So you, too, must learn to bear certain pains and sorrows, because they will make you a better person.
‘Third quality: the pencil always allows us to use an eraser to rub out any mistakes. This means that correcting something we did is not necessarily a bad thing; it helps to keep us on the road to justice.’
‘Fourth quality: what really matters in a pencil is not its wooden exterior, but the graphite inside. So always pay attention to what is happening inside you.’
‘Finally, the pencil’s fifth quality: it always leaves a mark. in just the same way, you should know that everything you do in life will leave a mark, so try to be conscious of that in your every action’

Sa Gitna ng Kabagutan =)

Nasulat ko ito sa isang pahina sa likod ng aking binder
1:39 PM, Room N4
sa College of Health Science Building kanina.

Time namin ngayon kay Maam Lopez. Late ako ng 20 minutes sa klase niya...nakatulog kasi ako. Pero ngayon, ang bigat ng ulo ko...parang gusto ko nang ihimlay ang antok kong kamalayan. Pero no choice ako...baka kasi pagalitan ako ni Maam. Haaaayyy... holy hour pa naman ngayon...nakakaantok talga. Leadership and Management ang topic namin ngayon...nagbibigay siya ng definition ng management. Nakakainis! Hindi kasi maka-absorb ang utak ko...parang natutulog na mantika. Pero sa kabila ng kaantukan, naaaliw ako sa mga classmates ko. Tamang-tama lang ang upuan ko...sa likod kung saan namamasdan ko silang lahat. Nakakatuwa...iba-iba na kasi mga hitsura nila. Merong nakayuko lang, may nagpapaikot-ikot ng bolpen, may nakadekwatro, may nakahawak sa baba, meron namang kunyari may binabasa pero pasimpleng natutulog, merong kunyaring nagsusulat ng notes pero dinodrowing pala si maam, meron namang tutok na tutok sa pakikinig pero wala namang naiintindihan, merong nagsusulat-sulatan para hindi halatang nagkekwentuhan, may nagkukrusada sa pagbibilang ng "and so on", may pasimpleng lumalabas para mag-CR iyon pala magpapahangin lang kaya'y nag-iisnak na, may naglilista ng "embaryoment", "okserb", "ogey", at iba pa, may pasimpleng lumalabas para bumili ng "mani" hindi para pamatid-gutom kundi para pamatid-antok at ang nakakatawa sa lahat ay iyong mga nasa unahang pilit na tinutukuran ang kanilang mga eyelids para hindi sumara. Iyan ang senaryo ng buong klase tuwing ganitong oras dagdag pa nga rito ang pabalik-balik na pagtingin ng ilan sa kanilang relo na gusto nang hilahin ang oras, pati na rin ang ilang nagmamaktol tuwing nag-oovertime si Maam. Haaay! Kulturang estudyante nga naman. Araw-araw, lagi-lagi ganun ang sitwasyon...nakakasawa pero nakakatuwa. Ayan, naubusan na ng tinta ang bolpen ko, hindi dahil masipag akong magsulat ng lecture notes kundi dahil sa pagsulat ng mga bagay na walang saysay=).#